Je hebt geen taal nodig om elkaar aan te kijken. Je hebt geen taal nodig om elkaar de hand te schudden. Je hebt geen taal nodig om met elkaar op te lopen. Je hebt geen taal nodig om elkaar aan te voelen. Tenminste, niet een taal die zich in grammatica laat persen. De taal je die wel nodig hebt, die onmisbaar is, is de taal van de liefde.
Vrede met jou
Dat klinkt hopeloos pathetisch als ik het zo opschrijf, maar het is de taal die ik gelukkig nog steeds her en der in de stad van mijn hart zie. Hij wordt gesproken daar waar mensen elkaar ontmoeten, soms heel terloops, in het eenvoudig voorbij gaan. Een deur open gehouden. Een vriendelijke glimlach. Een bemoedigend knikje. En soms krijgt deze taal wél woorden. ‘Goedemorgen’. ‘Dank u wel’. ‘Salaam aleikum’ (Oh, wat zou ik het toch heerlijk vinden als wij elkaar op straat óók vrede toewensten!).
Elkaar verstaan
Natuurlijk is het fijn dat als je in Nederland woont, je ook Nederlands spreekt. Maar dat is geen garantie dat we elkaar zullen verstaan. Van sommige mensen – ach, vaak mijzelf incluis – zou ik willen dat ze af en toe eens hun mond hielden en wat vaker hun hart lieten spreken (en met ‘hart’ bedoel ik dan niet ‘onderbuik’). En andere mensen zou je eens wat meer stem gunnen, zodat ook zijn eens gehoord worden. Echt gehoord.
Investering in elkaar
Maar mijn belangrijkste pleidooi is dit: er zit óók iets moois in elkaar (nog) niet of minder kunnen verstaan. Dat nodigt namelijk uit tot een wederzijdse inspanning, of liever, investering in elkaar. Eenzijdig verwachten dat de ander jouw taal moet gaan spreken, vind ik hooghartig. De mooiste momenten zijn die momenten dat je met handen en voeten iets aan elkaar probeert over te brengen en dat je dan beseft: ‘wij begrijpen elkaar!’ Het zijn die momenten dat je elkaar in de armen wil vallen en uitroept ‘vriend!’. Dus laten we iets meer ons best doen om elkaar te verstaan.
Eigen taal
In Handelingen 2 staat dat mooie verhaal van Pinksteren, waarbij de discipelen van Jezus plotseling de boodschap van het evangelie beginnen te verkondigen in de talen van allerlei aanwezige mensen. ‘Ze spreken onze taal!’, zeggen de mensen in opperste verbazing. Hoe heerlijk is het, om in je eigen taal aangesproken te worden!
Handelingen 2 op de Coolsingel
Wat dat betreft begrijp ik het verlangen van CDA Rotterdam misschien wel een beetje (want daarom is dit schrijven begonnen). En ik hoop dat het deze partij ten diepste is te doen om een verlangen om elkaar te verstaan – en niet een verlangen om anderen te controleren. Er zijn haast 200 nationaliteiten in Rotterdam, en misschien worden er nog wel meer talen gesproken. Wat zou het mooi zijn als we niet alleen nieuwkomers zouden stimuleren om Nederlands te leren, maar ook ‘hieraleenpooszijners’ om een andere taal te leren. Ik zie het al voor me. Wat een feest zal dat zijn! Handelingen 2 op de Coolsingel:
7. Ze waren buiten zichzelf van verbazing en zeiden: ‘Het zijn toch allemaal Rotterdammers die daar spreken? 8. Hoe kan het dan dat wij hen allemaal in onze eigen moedertaal horen? 9. Kaapverdianen, Marokkanen en Turken, inwoners van Suriname, Indonesië en de Antillen, mensen uit Polen en Roemenië, 10. Frankrijk en Engeland, Amerika en de omgeving van Barcelona in Spanje, en ook hipsters uit Amsterdam die zich hier gevestigd hebben, 11. Chinezen en Japanners, mensen uit Vietnam en Korea – wij allen horen hen in onze eigen taal spreken over Gods grote daden.’ 12. Verbijsterd en geheel van hun stuk gebracht vroegen ze aan elkaar: ‘Wat heeft dit toch te betekenen?’
