Ik weet niet of je ook wel eens zo’n dag hebt, maar ik had van de week een ‘Maria-dag’. Zo’n dag waarop je eigenlijk heel productief en bij de les wil zijn, maar je steeds merkt dat je gedachten in beslag worden genomen. Dat je nadenkt over wat de toekomst zal brengen, hoe je vandaag in het leven staat en wat er allemaal voorbij is gegaan. Misschien is het de tijd van het jaar, dat je zo gaat reflecteren.
Koesterend…
Dat ‘nadenken’ heeft op mij altijd een koesterende indruk gemaakt. Je hoort dat ook terug in verschillende vertalingen. Soms gebruikt men ‘overwegende’ of ‘overleggende’ en altijd vindt het plaats in haar hart. Bijna stel je je Maria voor, in een schommelstoel bij het raam, die vertederd naar haar kindje kijkt en dan de blik dromerig naar buiten richt ‘alle dingen overwegend in haar hart’.
Lief.
Maar.
Bakkeleien…
In het Grieks staat er voor dat woordje ‘nadenken’ een woord dat ook nog van alles méér kan betekenen, zoals ‘versplinterd’ of ‘versnipperd’ zijn – of ‘heen en weer slingeren’. In het beste geval betekent het iets als ‘met elkaar in ontmoeting brengen’, zoals wanneer je meerdere gedachten tegen elkaar houdt. Maar ook hier zit er een wat zorgwekkende kant aan. Hetzelfde woord wordt namelijk een paar keer meer gebruikt in het Nieuwe Testament – en steeds in wat onheilspellende context: zoals bij koningen die elkaar in een handgemeen treffen, of mensen die onder elkaar lopen te bakkeleien…
Idyllisch…
Kortom: een Maria-dag of een Maria-moment zou zomaar heel wat minder idyllisch kunnen zijn dan wij denken. Het kan ook zomaar vol aanvechting zitten en je bij wijze van spreken uit je slaap houden. Ik kan me prima voorstellen dat dat voor Maria ook wel eens gold. En ik kan me ook voorstellen dat dat minstens zo goed opgaat voor jou en mij.
…een Maria-moment zou zomaar heel wat minder idyllisch kunnen zijn dan wij denken…
Turbulent…
Tegen het einde van het jaar is het misschien helemaal niet gek dat we zo onze Maria-momenten hebben. Dat we terugkijken, vooruitkijken en reflecteren op het hier en nu. Waar hoopte ik op, waar droom ik van? Maar ook: waar schrok ik van en waar ben ik bang voor? Of misschien: waar heb ik vergeving voor nodig (of, gek misschien: waar mag ik mezelf voor vergeven?) en waar kan ik vergeving schenken? Goed en waardevol om al deze dingen in je hart te bewaren en te overdenken – óók als het turbulent wordt. Veel zegen met ál je overdenkingen, op weg naar kerst, op weg naar 2019, sowieso: op weg…
