Ik weet niet hoe het met jou zit, maar ik maak er regelmatig een zootje van. Meestal doordat ik teveel zeg of juist te weinig: een flauwe opmerking teveel of een ingeslikt commentaar te weinig. Vaak komt het wel goed, maar in mijn leven laat ik zo wel een spoor van rommel achter. Mensen die ik heb gekwetst, tekort heb gedaan of wat dan ook.
En als je dat dan allemaal bij elkaar veegt, dan krijg je een hoop zooi. En als ik die grote berg dan aanzie, dan vraag ik me wel eens af: kan wel God wel van zo’n stapel ellende houden? Goed nieuws! God ziet in die hoop zooi een zooi hoop.
De zanger Rich Mullins zei ooit: “God houdt van iedereen. Dat maakt mij niet speciaal, het bewijst enkel dat God geen smaak heeft. Goddank! Want hij neemt de rotzooi uit mijn leven en maakt er de mooiste kunst van”.
Weet je, het gaat denk ik zoals op het plaatje. Die zooi blijft echt wel zooi, maar zodra God zijn licht erop schijnt, zie je wat het in werkelijkheid kan zijn. En in mijn geval: dan ga je verlangen naar die werkelijkheid. Naar wat je kan zijn als je maar in dat licht blijft.
Ik wens je toe dat je vandaag – als is het maar een heel klein beetje – in dat licht van God, naar de zooi in je leven durft te kijken. Of liever vóórbij de zooi in je leven naar een nieuw panorama waarin God’s stem doorklinkt: “Zie, ik ga iets nieuws verrichten, nu ontkiemt het – heb je het nog niet gemerkt?” (Jesaja 43:19a)
Deze blog verscheen eerder op MijnKerk.nl
